Κείμενα

Κάνεις μια βόλτα στην πόλη και ο χρόνος κυλά σε κάθε σου βήμα. Προσπερνάς μάσκες καθώς ξεχύνονται από το μετρό σαν κατσαρίδες, φανάρια που αλλάζουν χρώμα λες και ποτέ δεν συνέβη τίποτα, σκοντάφτεις σε ανθρώπους που κάνουν τα πάντα για να σε...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

Έχουμε ξεχάσει πώς είναι να ψάχνεις για πάρκινγκ κάνα εικοσάλεπτο και τελικά να συμβιβάζεσαι με κάμποσα στενά πιο κάτω από εκεί που θα καθίσεις για φαγητό κι ένα κρασί. Να βάλεις δυο πιάτα, περιμένοντας τους υπόλοιπους. Αρκεί αυτό για να το...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

Ο μικρός ξύπνησε και το βρήκε δίπλα στο μαξιλάρι του. Ήξερε ότι θα είναι εκεί. Το κράτησε αγκαλιά κι έκλεισε τα μάτια. Κάτι του ψιθύρισε· ήταν λες και του απάντησε.

    Λίγα λεπτά μετά και οι...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

Αν υπάρχει αυτός ο διχασμός είναι γιατί μάλλον έτσι είμαστε. Ετερογνωμούμε και μένουμε εκεί. Λέμε τα ίδια, αλλάζουμε λέξεις και αφήνουμε –κάθε που βραδιάζει με γεμάτα ποτήρια– να σπάμε τη σκέψη σε κάθε γουλιά.

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

Τώρα κάθομαι στο λεωφορείο

πάω να μάθω να μετρώ τη γη

να ξεχωρίζω τα στραβά από τα ίσια,

ως γνήσιο στρατιωτάκι.

Πλέον καταλαβαίνω.

Μας το περνούν το μήνυμα, μαμά.

Ό,τι διαφέρει, δεν συμφέρει.

Όλγα Τόρτοκα

Χτυπούν καμπάνες δεν χτυπούν πρωί και μεσημέρι πάω κι έρχομαι. Κλείνω την πόρτα, μια στροφή και μια ευθεία. Μα πρώτα δεξιά στο κτήμα το προικώο το σκιάχτρο το κοράκι. Ίδια...

Εύη Σκουληκάρη

Η Μαντλίν έστρωσε το τραπέζι. Τόσα σερβίτσια, όσα και τα μέλη της οικογένειας. Ανάμεσα στα κρυστάλλινα ποτήρια τοποθέτησε δύο κεριά. Και τα δύο λευκά, με στολίδια, στα κηροπήγια του γάμου της. Ίδια όμως· μεταξύ τους...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

Το πλοίο μάς ξέβρασε στην Οδησσό.

Δεύτερη φορά στη ζωή μου έφτανα τόσο μακριά.

Μόνος, πεινασμένος, κούφιος κρατώντας στα χέρια ένα τσουβάλι με βρόμικες χλαίνες.

Έψαξα με τα μάτια μου να βρω τον...

Κώστας Μοναστήρας

Πώς ξεχνάς ένα παιδί;

Εκείνα τα μάτια που δεν βλέπουν, μα σου μιλούν.

Πώς λες ότι αγαπάς και θες αγκαλιές να σε σημαδέψουν

όταν τελικά δεν είσαι η αγάπη;

Μα τέλος, πώς γίνεται να διψάς για λίγο και πνίγεσαι στη...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

As-s-a-s-sin de-light

shameless instead.

Without tears nor shouts

early fears beyond doubt.

Tight-lipped

every night

gnashed your teeth.

Εύη Σκουληκάρη

Σε αυτό το παραμύθι δεν θα σε συγχωρέσω ∙

Δεν ήμουν το παιδί του κανενός,

αν και εσύ ήσουν ο ατέλειωτος,

Γιώργος Γεωργούλας

— ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ; Να μην είμαι εδώ κι όμως να με

ακούς.

Σιωπή μέσα σου κι ένα βλέμμα.

— Αρκεί αυτό! Μην το αφήσεις να χαθεί. Και–

— Θέλω να σου πω! Να ξέρεις ότι–

— Ξέρω.

Πάλι σιωπή μέσα σου....

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

Να χωράς μέσα στην ίδια στιγμή το πένθος με την ανάγκη σου για έρωτα...

Πώς μπορεί να είναι τόσο ωραίο κάτι που δεν είναι ζωντανό;

Πώς μπορεί ένα πάθος να γίνεται η πιο πικρή ανάμνηση;

Μια συνεχιζόμενη προσπάθεια η...

Γιώργος Γεωργούλας

Κατεργασία επιδέξια

που τη φυγή λε-φτέρωσε.

Με φιλόδοξα στους ώμους

κέρινα ομοιώματα

ιπτάμενος κυνήγησε νεφέλες.

Υβριστικός χαιρετισμός

αφ’ υψηλού

στα χθόνια.

Ισόθεος σάμπως.

Εύη Σκουληκάρη

ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΏ ΤΊΠΟΤΑ παραπάνω απ’ το μέσα μου.

Εκεί που όλα πηγάζουν ασυνείδητα και υπάρχουν απλώς σαν βάση. Σαν τον πάτο απ’ τον οποίο ξέφυγα.

Και η δύναμη κρύβεται εκεί ανάμεσα· στην πυκνότητα του υλικού. Σαν μια μικρή...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ

ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΙΛHΣΕΙΣ αν δεν έχεις κάτι καλύτερο απ’ αυτό που ακούς,

κι απ’ αυτό πoυ δεν ακούς. Δεν πειράζει, κι απ’ αυτό.

Μην –σε παρακαλώ– πεις κουβέντα αν τα λόγια δεν είναι στίχοι και η γλώσσα σου δεν μπερδεύεται κάθε φορά...

Γιώργος Σπυράκης | ε.γώ