05-09-2016
Ίδιος

Σε αυτό το παραμύθι δεν θα σε συγχωρέσω ∙

Δεν ήμουν το παιδί του κανενός,

αν και εσύ ήσουν ο ατέλειωτος,

κενός ήχος της ενηλικίωσης μου.

Δεν ήσουν φίλος, αν και νομίζω ότι ποτέ σου δεν μου γύρισες την πλάτη.

Άλλες φορές ήσουν εκεί για όλους ενώ εγώ έλειπα.

Είχες δουλειά και έφευγες μα,

εγώ περίμενα την ώρα που πίσω θα γυρίσεις.

Τις Κυριακές, προλάβαινες να τις γεμίσεις,

χαμένος χρόνος οι δικές μου.

Ανάγνωση, αντιγραφή και πάντα ανορθόγραφη η λέξη  λύ-πεις.

Δεν σε χόρτασα και τώρα σαν πατέρας,

-ο ίδιος-

άρχισα να σε μαθαίνω,

ξεχνιέμαι έτσι στης θύμησης σου το ελάχιστο κενό.

Πάντα θα λείπεις,

γιατί ο άνθρωπος πολλά υπόσχεται

χωρίς όμως να νιώθει  το βάρος του ανέφικτου.