photo by Labrini Sotiriou

04-08-2017
μην

ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΙΛHΣΕΙΣ αν δεν έχεις κάτι καλύτερο απ’ αυτό που ακούς,

κι απ’ αυτό πoυ δεν ακούς. Δεν πειράζει, κι απ’ αυτό.

Μην –σε παρακαλώ– πεις κουβέντα αν τα λόγια δεν είναι στίχοι και η γλώσσα σου δεν μπερδεύεται κάθε φορά που προσπαθείς πολύ.

Μην πεις κάτι αν όντως δεν είναι αυτό που η ψυχή σου χάνει, αν όλα όσα δεν στοχάστηκες δεν υπάρχουν σε φράσεις, δικές σου.

Άσε τα λόγια των άλλων· ανήκουν σ’ εκείνους.

Απλώς μην κάνεις πάλι κάτι απ’ τα ίδια και οι λέξεις γίνουν μόνο λέξεις, δίχως εικόνες πίσω απ’ τα φωνήεντα. Κι όχι όλα· μονάχα όσα φωνάζω.

Μα όταν θελήσεις να πεις, σε παρακαλώ, να το πεις. Μην το κρύψεις πίσω απ’ τη στιγμή, μην το φοβίσεις και σβήσει.

Μόνο να κάνεις λάθος. Όχι πάλι το ίδιο, αλλά αυτό που δεν δοκίμασες τις άλλες φορές. Που δεν ξέρεις αν τελικά αφήνει σημάδια, αφού από λάθος δεν το έκανες.

Μην, όμως, ανοίξεις πάλι το στόμα σου αν δεν αντέχεις τα φιλιά να σε πνίγουν. Κι ας είναι όλα εκεί μέσα σου. Κι ας δεν υπάρχουν φωνήεντα για αυτά.

 

Κι αν δεν μπορείς να κρατήσεις την ανάσα, δεν πειράζει. Εκεί είμαι να κάνω τις εκπνοές μου εισπνοές σου και να υπάρχουμε με μια αναπνοή.

Ξέχασες τα φιλιά; Αρκεί ένα μόνο και η ζωή πάλλεται ανάμεσά μας, χωρίς φωνήεντα.

Μην πονέσεις άλλο με όσα δεν είπες. Γιατί δεν είπες αυτό που άκουσες μέσα σου, δεν άκουσες όσα σου είπες, και δεν μίλησες.

Μη με πονέσεις άλλο, έχω μόνο μια ανάσα. Αρκεί· κι ας είναι μια τελευταία μου.

Μην ξαναμιλήσεις αν δεν κατάλαβες έστω και το λάθος. Αν δεν τελείωσαν τα φωνήεντα και οι κρυψώνες σου.

Μη μου ξαναμιλήσεις, σε παρακαλώ, αν δεν έχεις κάτι να μιλήσεις, ξανά·

έχω μόνο μια ανάσα και καθόλου φωνήεντα.

REPOSTED FROM LINK