art by daddolie

04-08-2017
διεκδικ...

ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΏ ΤΊΠΟΤΑ παραπάνω απ’ το μέσα μου.

Εκεί που όλα πηγάζουν ασυνείδητα και υπάρχουν απλώς σαν βάση. Σαν τον πάτο απ’ τον οποίο ξέφυγα.

Και η δύναμη κρύβεται εκεί ανάμεσα· στην πυκνότητα του υλικού. Σαν μια μικρή φυσαλίδα που τείνει να χαθεί προς ψηλά – εκεί ψηλά. Μόνη της οδηγείται κι αυτό αρκεί.

Δεν υπάρχει μονοπάτι. Μόνο ψηλά.

Αρκεί για να ξέρω ότι διεκδικώ.

Όχι στιγμές, μα αλήθεια. Ακόμα κι αν πίσω απ’ την αλήθεια υπάρχουν στιγμές δύσκολες. Όπως αυτές για τις οποίες δεν υπάρχω πια.

Αλλά μαθαίνω – να ζω και να εισπνέω ζωή. Μόνο αυτό.

Στέκω και το ταβάνι είναι εκεί. Όριο δίχως απειλή.

Και όταν τα μάτια κλείνουν, όταν η απώλεια του φωτός με ρίχνει στο σκοτάδι, τότε διεκδικώ ό,τι μου επιτρέπεται να φτάσω.

Εκεί που θα γίνει μια μικρή έκρηξη και θα είμαι ένα με το οξυγόνο.

Αρκεί οι ανάσες να υπάρχουν – εισπνοή και εκπνοή.

Ακόμα κι αν κάτι δεν με γεμίζει ας το γεμίσω εγώ…

…με μένα, όπως ακριβώς κρατάω την αλήθεια μέσα μου.

Δεν διεκδικώ, απλώς αφήνομαι.

Και η ζωή;

γεμίζει από μένα.

REPOSTED FROM LINK